Zima na czeskich ziemiach czasem świniobicia
Świniobicie tradycyjnie było najważniejszym wydarzeniem dla każdej rodziny, a nawet dla całej wsi. Każdy członek rodziny miał wyznaczoną jakąś rolę i obowiązki w procesie uboju. Z czasem tradycyjne świniobicie straciło na popularności na czeskich wsiach, jednak stare, poczciwe specjały z wieprzowiny, takie jak pasztetowa, kaszanka, salceson czy skwarki, nadal cieszą się powszechnym uznaniem.
Grudzień - Świnień
O długiej tradycji zimowych ubojów świadczy historia o tym, jak to wydarzenie mogło na stałe odbić się na czeskim kalendarzu. Wielki XVIII-wieczny językoznawca, Josef Jungmann, w poszukiwaniu oryginalnych czeskich nazw, miał zamiar nazwać ostatni miesiąc w roku po najbardziej popularnym w tym czasie wydarzeniu – świniobiciu – „prasiniec” (z czeskiego „prase” to świnia). Ostatecznie słowo to zostało zmienione na „prosinec”.
Świniobicie ma swój porządek i własne, tradycyjne menu
Od niepamiętnych czasów aż do dnia dzisiejszego zabijanie świni zawsze miało miejsce pod okiem wykwalifikowanego rzeźnika. To świętowanie obfitości wiązało się ze śpiewem i muzyką i zawsze było wielkim wydarzeniem kulturalnym w wiejskim kalendarzu. Cały proces uboju świń i produkcji wieprzowiny miał i nadal ma stałe zasady.
Procesowi przekształcania świni w wieprzowinę towarzyszył pewien specyficzny, tradycyjny jadłospis. Dorośli zazwyczaj przepędzali zimno szklanką śliwowicy lub innych mocnych alkoholi. Na obiedzie królowała karkówka, czy to w zupie z pęczakiem, czy w gulaczu, bądź po prostu ze świeżym chrzanem. Na kolację natomiast podawało się czarną polewkę, czyli zupę z krwi świni. Po całodziennej pracy wynagrodzenie stanowiła świeża kaszanka lub kiełbasa.
Tradycyjna celebracja świniobicia po dziś dzień odbywa się w wielu restaruacjach Czech Specials na terenie całych Czech. Szczególnie godnego uwagi menu – zupa na karkówce, kiełbasa, kaszanka, farsz z wątroby, golonka palona, gulasz - można skosztować na przykład w restauracji Zájezdní hostinec w mieście Kostelec nad Černými lesy.